Patron szkoły - ks. Kazimierz Aleksander Hamerszmit

            Diakon Kazimierz Aleksander Hamerszmit został wyświecony przez księdza biskupa Stanisława Łukomskiego 30 kwietnia 1939 r. Jako kapłan po święceniach w okresie wakacyjnym pracował w Dobrzyjałowie, potem przybył do Bakałarzewa, gdzie został wikariuszem. W kwietniu 1940 r. ks. Kazimierz został aresztowany i prawie całą wojnę przebywał w hitlerowskich obozach w Działdowie, Sachsenhausen i następnie w  Dachau. Tak wspomina tamten okres: „Teraz powoli brano się do wszystkich. A więc marsze, śpiewy przeplatane biegiem lub żabką. Starsi zaczęli od początku odpadać(…). Kilka tygodni takich ćwiczeń poczyniło nas szkieletami(…). 14 grudnia 1940 r. przyjeżdżamy do Dachau. Spadł już pierwszy śnieg. Od stacji kolejowej do obozu marsz w drewnianych pantoflach był męką, bo śnieg lepił się do drzewa. Gdy weszliśmy do obozu, otoczyli nas wychudzeni więźniowie, prosząc o chleb. Ponieważ mieliśmy jeszcze zapasy, więc je rozdawaliśmy”.

                Ważnym etapem w życiu obozowym ks. Hamerszmita było poddawanie go eksperymentom medycznym. Wzięto go do grupy księży, w której badano odporność na malarię. Mimo zarażenia choroba nie rozwijała się, dlatego przebito mu mostek, skąd pobierano płyn do badań. Ks. Kazimierz odważnie powiedział „nie” dalszym doświadczeniom i skończyła się dla niego ta gehenna, jednak wielu księży z tej właśnie przyczyny poniosło śmierć. W obozie koncentracyjnym panował głód, doświadczały go różne choroby, w tym tyfus.

             Po wyzwoleniu z obozu 29 kwietnia 1945r. za wstawiennictwem św. Józefa, jak wierzyli więźniowie, ks. Kazimierz pracował w duszpasterstwie w Norymberdze, a potem w Goburgu. Kierowany wieścią, że rodzice przeżyli wojnę 3 maja 1946 r. powrócił do rodzinnego domu i do pracy duszpasterskiej. Pracował jako wikariusz, administrator,  proboszcz w różnych parafiach diecezji: w Zambrowie, Grajewie, Ostrołęce, Rutkach, Łomży, Piątnicy i w Suwałkach.

              Dokładnie sześć lat po uwolnieniu z obozu na przejeździe kolejowym zginęła matka księdza. „To nie był przypadek, to ofiara złożona prze Nią za syna – kapłana, przyjęta przez Boga. Bóg tak chciał. Bądź Jego wola. A ja jestem przekonany, ze mam świętą Matkę w niebie, która nadal czuwa nade mną i wyprasza mi błogosławieństwo Boże w moim życiu kapłańskim”.

                W 1959 r. ks. Kazimierz przybył do Suwałk i tu został do końca swoich dni. Tu też przeprowadził generalny remont kościoła pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła, na który przeznaczył odszkodowanie pieniężne za pobyt i nieludzkie doświadczenia w obozie koncentracyjnym. Zorganizował też przy tym kościele samodzielny ośrodek duszpasterski. W 1966 r. został proboszczem parafii św. Aleksandra i sprawował tę funkcję 20 lat do 1986r. Zmarł w opinii świętości 5 lutego 1996r. Ludzie zapamiętali księdza jako niezwykłego kapłana, uczciwego i bardzo pracowitego. Zawsze do bliźniego kierował się miłością, szacunkiem i dobrocią. Wiele osób zapamiętało księdza Hamerszmita, jako człowieka o wielkim sercu.